Trudna sztuka odmawiania dziecku.

Każdy rodzic usłyszał kiedyś określenie „odcinanie pępowiny”. Oznacza ono stopniowe uniezależnianie się dzieci od rodziców. Pierwszy krok w tym kierunku rodzice powinni podjąć około 2 roku życia dziecka, ponieważ w tym okresie przeżywa ono swój pierwszy bunt. Zaczyna również rozumieć potrzeby innych. Podstawą w działaniu jest konsekwencja. Jeśli czegokolwiek odmawiamy dziecku, pod żadnym pozorem nie zmieniamy zdania. Dziecko oczywiście zaprezentuje cały wachlarz środków nacisku: krzyki, płacz itp. w akcie odwetu za odmowę (może także próbować kopnąć, popchnąć, ugryźć rodzica).
Oto przykładowe sytuacje i sposoby postępowania.
1. Dziecko chce się bawić o nieodpowiedniej porze.
Powiedz dziecku, żeby sprzątnęło zabawki, bo czas na kąpiel i pójście spać. Jeśli syn/córka nie reaguje, powtórz polecenie TYLKO JEDEN RAZ. Jeśli dalej nie ma reakcji, zabierz mu zabawki i zacznij przygotowywać do kąpieli i snu. Ważne: Nie szarp się z dzieckiem, kiedy się wyrywa, krzyczy, płacze.Zostaw je na chwilę samo, żeby miało szansę uspokoić się i po chwili ponów działanie.
2. Dziecko wymusza zakup zabawki lub słodyczy w sklepie.
Już w domu uprzedź dziecko, że niczego mu nie kupisz.Postaraj się zrobić zakupy w miarę szybko, omijając (jeśli to możliwe) regały ze słodyczami lub zabawkami. Starszemu dziecku można dać jego oszczędności i wymagać, by samo płaciło za swoje zachcianki. Pamiętaj: Nie ulegaj, gdy dziecko krzyczy lub płacze. W przeciwnym razie nauczy się, że takim zachowaniem postawi na swoim. Nie prowadź negocjacji w sklepie i nie obiecuj, że kupisz coś dziecku w zamian, jeśli się uspokoi. Gdy uspokajanie nie skutkuje, po prostu wyprowadź je ze sklepu. Przedyskutuj z dzieckiem jego zachowanie w domu i wyciągnij konsekwencje.

3. Dziecko chce zbyt długo lub zbyt późno oglądać bajki w telewizji.
Przed włączeniem telewizora należy ustalić czas, jaki dziecko przed nim spędzi. Najmłodsi nie rozumieją pojęcia czasu, dlatego lepiej nastawić budzik lub minutnik, który zasygnalizuje upływ czasu. Pamiętaj: Jeżeli dziecko nie chce odejść od telewizora, po prostu wyłącz urządzenie.

Dlaczego odmawiasz i masz wyrzuty sumienia?
- Nie możesz patrzeć na cierpienie własnego dziecka.
Być może przypominasz sobie sytuacje z własnego dzieciństwa, kiedy nikt nie raegował na twój płacz. Pamiętaj: Odporność psychiczna dziecka dojrzewa właśnie w tych momentach. Daj mu chwilę popłakać, a okaże się, że jest dużo silniejsze, niż ci się wydaje.
- Masz wyrzuty sumienia.
Pamiętaj: poczucie winy nie jest dobrym doradcą. Czy twoi rodzice spełniali wszystkie twoje zachcianki? Nie! Ty też nie musisz!
- Albo nie masz siły albo cierpliwości, by odmówić dziecku.Ustępujesz dla świętego spokoju. Pamiętaj: Lepiej tego nie robić, bo dziecko z czasem zwiększy żądania i sposoby nacisku. Co będzie, jeśli jednym z nich okaże się przemoc?

Pozytywny aspekt odmawiania
Dziecko zauważa, że nie na wszystko w życiu musi się zgadzać. Również ma prawo do odmowy.
Dzięki ćwiczeniu asertywności od wczesnego dzieciństwa, w wieku dorastania lub dorosłości będzie potrafiło bronić własnego zdania, nie ulegnie złym wpływom czy presji grupy.

źródło:http://www.mojprzedszkolak.com.pl