Dyscyplina jest indywidualną sprawą każdego rodzica. Należy jednak pamiętać, że stosowanie kar cielesnych jest nie tylko kontrowersyjnym, ale przede wszystkim nieskutecznym środkiem wychowawczym. Pokazuje bowiem tylko to, że jesteśmy niezadowoleni z postępowania dziecka, nie dając jednak przykładu, w jaki sposób należy się zachowywać. Dyscyplinę w domu i szkole można wprowadzić, korzystając z mniej radykalnych metod. Nauczenie dziecka, aby zachowywało się w sposób akceptowany przez społeczeństwo, jest nie lada wyzwaniem. Nie ma jednej, całkowicie skutecznej metody. Każdy rodzic opracowywuje własną, która przede wszystkim powinna być dostosowana do wieku i możliwości dziecka.

Ustalenie granic podstawą w dyscyplinie

Wbrew powszechnym opiniom granic wcale nie trzeba wyznaczać - istnieją one od zawsze. Należy je tylko poznać i zdefiniować. Jasno określone przez rodzica reguły dają dziecku poczucie bezpieczeństwa i uczą je odpowiedzialności. Proces ten powinien być dostosowany do wieku, etapu rozwoju oraz możliwości percepcji dziecka. Im dziecko jest starsze, tym więcej spoczywa na nim obowiązków, ale jednocześnie zyskuje ono więcej praw. Początkowo chodzi głównie o umocnienie w najmłodszych poczucia bezpieczeństwa. Ucząc dziecko norm zachowania, rodzice stają sie dla niego autorytetem do naśladowania, budują wzajemne zaufanie, dzięki czemu ugruntowują dobre relacje z nim. Zapobiegają w ten sposób niebezpieczeństwom, na które narażone są ich pociechy. Dziecko, które zna granice, potrafi odróżnić dobro od zła, wie jak postępować w danej sytuacji i jednocześnie jakich konsekwencji może się spodziewać w związku ze swoim zachowaniem. Wpojone reguły, przestrzegane w domu, stosuje również w swoim prywatnym życiu. Dzięki temu lepiej współpracuje w grupie, jednocześnie potrafiąc bronić swojego terytorium.

 

System nagród i kar jako metoda wprowadzania dyscypliny

Korygowanie złego zachowania u dziecka jest znacznie trudniejsze niż zapobieganie jemu. Proces ten musi być dla dziecka jednoznaczny, zrozumiały i nie wywoływać w nim poczucia krzywdy. Dziecko nie może ani przez chwilę poczuć, że jest odtrącone i niekochane. Starszemu dziecku należy jasno sprecyzować, co mu wolno, a czego nie. Wszelkie zakazy i nakazy muszą być przez rodziców ustalane wspólnie i w przyszłości konsekwentnie egzekwowane. Karanie ma na celu wyeliminowanie pewnych niechcianych zachowań lub doprowadzenie do spadku ich intensywności i częstotliwości. W przypadku nagród jest odwrotnie, maja sie one przyczynić do utrwalenia zachowań i wzrostu ich częstotliwości. Ze względu na większą skuteczność nagroda oraz kara powinna występować tuż po reakcji czy zachowaniu, które pragnie się utrwalić. Nagrodą może być pochwała, upominek rzeczowy czy odznaka. Pełni ona również funkcje motywacyjną. Konsekwentne stosowanie kar oraz nagród pomoże w zaprowadzeniu dyscypliny zarówno w domu, jak i w szkole.

 

http://www.dobra-rada.pl/dyscyplina-w-wychowaniu-jak-ja-stosowac_2513