Każdy trening poprawnej wymowy powinien być poprzedzony ćwiczeniami oddechowymi
i artykulacyjnymi. Najlepiej ćwiczyć codziennie 15-20 minut, przed lustrem.

 

Przykładowe ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne:

- głębokie oddychanie – wdech nosem, wydech ustami

- oddychanie tylko przez nos lub tylko ustami

- ćw. “balonik” - wypełnianie policzków powietrzem - wytrzymanie tak kilka sekund

- wysuwanie języka do przodu, unoszenie go na górną wargę, opuszczanie do brody

- kierowanie języka naprzemiennie w kąciki ust (usta szeroko otwarte, język nie dotyka warg)

- oblizywanie podniebienia od górnych zębów do podniebienia miękkiego

- oblizywanie warg ruchem okrężnym

- dotykanie czubkiem języka górnych zębów i górnej wargi oraz dolnych zębów i wargi

- zwijanie języka w rulonik

- “młynek” przesuwanie językiem przy zamkniętych ustach w prawo i w lewo, po zębach
górnych i dolnych,

- naprzemienne wypychanie policzków językiem

- naśladowanie parskania konia, wargi rozluźnione

- gwizdanie

- oddalanie od siebie kącików ust, jak przy wymawianiu /i/
- zbliżanie do siebie kącików ust, jak przy wymowie /u/.

 

Głoski szumiące

Powtórz wiersz za osobą dorosłą. Przy wymowie "sz, ż, cz, dż" język jest uniesiony za górne zęby, usta zaokrąglone, zęby górne i dolne zbliżone do siebie.

 

Wymawianie głosek szeregu syczącego (s, z, c, dz,)

Zęby są zwarte, język leży na dnie jamy ustnej, jego czubek przylega do dolnych zębów. Wargi są ułożone szeroko, jak do uśmiechu. Język podczas wymawiania s, z, c,dz, nie może “wchodzić” między zęby.

 

Wymowa głoski k

Dziecko trzyma głowę prosto, usta są szeroko otwarte. Dziecko cofa język w głąb jamy ustnej i próbuje wypowiedzieć “k”. Należy pamiętać, by dziecko nie unosiło języka (co jest częste, gdy zamiast “k” wymawia “t”).



Załączniki: